Φθινοπωρινό

Στον μυστικό δείπνο των εποχών

τα δέντρα προσφέρουν

τα φύλλα και την υγρασία τους στη μάνα γη,

μεμπτή θυσία για το μεγαλύτερο σκάνδαλο:

την αιώνια ζωή στον κόσμο αυτό

Το αίμα τους διαυγές και ελαφρύ,

χορεύει στις ρωγμές των κορμών τους

λίγο πριν το χώμα το καταπιεί

Το σώμα τους πλέκει ένα πορφυρό χαλί σε όλη τη γη

τι να σκέφτεται το τελευταίο φύλλο

όταν γλιστράει στον αέρα,

λίγο πριν βρει τη θέση του στο αχανές

νεκροταφείο

Ζηλεύω το παιδί

που με την άκρη του παπουτσίου του

θα το πατήσει

για να ρουφήξει ο ουρανός

την ηχώ (των θρυμάτων του)

θυσία στην πρώτη νιφάδα του χιονιού