Το Δεύτερο Πρόγραμμα και πάλι στον αέρα!

Από αύριο Δευτέρα στις 10:00 αρχίζει και πάλι να εκπέμπει το Δεύτερο Πρόγραμμα, το αυτοδιαχειριζόμενο Δεύτερο Πρόγραμμα, δηλαδή ανεξάρτητο από κρατικούς φορείς και κομματικούς προστάτες…

Συντονιστής της όλης προσπάθειας ο Γιώργος Μητρόπουλος, χρόνια ραδιοφωνικός παραγωγός, συνεργάτης του Μάνου Χατζιδάκι και διευθυντής της Yafka Records. Ένας άνθρωπος που αν μη τι άλλο κατέχει καλά το αντικείμενο του ραδιοφώνου και της ελληνικής μουσικής.

Εμείς από εδώ, τη μικρή διαδικτυακή μας γωνιά, να ευχηθούμε καλή δύναμη, κουράγιο και κυριώς να το απολαύσουν και οι ίδιοι οι συμμετέχοντες όσο πιο πολύ γίνεται! Καλή αρχή, παιδιά!

Για τους ενδιαφερόμενους:

http://www.ertopen.com./apps/radio/deutero.html

(από αύριο στις 10:00, ε!)

και για περαιτέρω πληροφορίες και το πρόγραμμα δείτε εδώ.

Υ.Γ. Προσωπικά συστήνω ανεπιφύλακτα την εκπομπή του Αντώνη Μποσκοΐτη κάθε Δευτέρα, Τρίτη και Πέμπτη 7 με 8 το βράδυ
 
 
Update 14/01/2014: To νέο πρόγραμμα του Δευτέρου Προγράμματος ξεκίνησε από τη Δευτέρα 13 Ιανουαρίου 2014 και μπορείτε να το βρείτε στο ertopen.

Για την επέτειο του Πολυτεχνείου: Η ιστορία σαν φάρσα

Αυτά ήταν τα τελευταία λεπτά της ελεύθερης δημόσιας ελληνικής ραδιοφωνίας από τα ξημερώματα της Πέμπτης 7 Νοεμβρίου 2013.

Σήμερα, Κυριακή 17 Νοεμβρίου, είναι η επέτειος της αιματηρής στρατιωτικής εισβολής στην κατάληψη του Πολυτεχνείου της οδού Πατησίων το μακρινό 1973.

Είναι ακριβώς αυτή η επέτειος τον εορτασμό της οποίας ορισμένοι προβεβλημένοι άνθρωποι της (δήθεν) διανόησης και της (δήθεν) κεντροαριστεράς προτείνουν να καταργηθεί, στεκόμενοι ως υποστηρικτές σε επίσημους αντιπροσώπους της συμπολίτευσης που φτάνουν στο σημείο να αρνούνται τα θύματα της εισβολής (προς αποκατάσταση της αλήθειας μπορείτε να διαβάσετε για τους «Νεκρούς του Πολυτεχνείου«).

Ίσως γιατί όσο περνούν τα χρόνια και απομυθοποιούνται οι διάσημοι συμμετέχοντες στην εξέγερση λόγω των μετέπειτα πολιτικών επιλογών τους μεγαλώνει ακόμα περισσότερο ο συμβολισμός της.

Ίσως γιατί αυτό που εξελίχθηκε σε φορέα έκφρασης ενός σημαντικού κομματιού του λαού – τουλάχιστον της πρωτεύουσας – ξεκίνησε ως κατάληψη αναρχικών που αποκηρύχτηκε από ευρύ φάσμα των πολιτικών κομμάτων της εποχής, της Αριστεράς συμπεριλαμβανομένης.

Ίσως γιατί η πλειοψηφία των σημερινών κοινοβουλευτικών σχηματισμών συνεχίζει ακρίτως και αδιακρίτως να καταδικάζει τη βία από όπου κι αν προέρχεται και όπου κι αν στοχεύει. Εκτός βέβαια αν πρόκειται για τη «νόμιμη» κρατική βία…

Πριν 40 χρόνια η κάνη του άρματος μάχης που οδηγούσε ο έφεδρος στρατιώτης A. Σκευοφύλαξ στόχευε και τελικά γκρέμισε την πύλη του Πολυτεχνείου.

Πριν 10 ημέρες τα ΜΑΤ έκλεισαν την ΕΡΤ των εργαζομένων με εισαγγελική απόφαση.

Την ώρα που γράφονται τούτες οι γραμμές, το πρόγραμμα της ΕΡΑ ετοιμάζεται να εκπέμψει από το Πολυτεχνείο της οδού Πατησίων μετά από πρόταση της συντονιστικής επιτροπής του εορτασμού της επετείου, παρά τη στάση ουδετερότητας των πρυτανικών αρχών και τις συστάσεις – αν όχι απειλές – από τη ΓΑΔΑ που προοικονόμησε άλλη μια εισβολή.

Ακόμα και αν δε τα καταφέρουν οι φοιτητές και οι εργαζόμενοι της ΕΡΤ (όχι ακόμα απολυμένοι), ο συμβολισμός των ημερών ξεπερνά κάθε ενδεχόμενο παραλληλισμό και εξουδετερώνει κάθε μέτρο καταστολής από την πιο απονομιμοποιημένη κυβέρνηση (κι ας έχει «φρέσκια» κοινοβουλευτική έγκριση) αυτού που μάθαμε να αποκαλούμε «Μεταπολίτευση».

(σημ: Τελικά το βράδυ της Παρασκευής 15 Νοεμβρίου στις 8 ξεκίνησε η εκπομπή του ραδιοφωνικού σήματος από το Πολυτεχνείο. Το Σάββατο 16 Νοεμβρίου το ζωντανό πρόγραμμα διήρκεσε για εννιά ώρες από τις 12 το μεσημέρι. Μπορείτε να ακούσετε την Ελληνική Ραδιοφωνία και να ενημερώνεστε για το καθημερινό πρόγραμμα, εάν και εφόσον υπάρξει, μέσω του ertopen.com και του thepressproject.gr.)

Ψυχή βαθιά

Σκασμός! Μιλάει ο υπουργός…

Οι εργαζόμενοι της ΕΡΤ στο Ηράκλειο μιλούν για τον αγώνα τους μετά την απόλυσή τους από την κυβέρνηση και το κλείσιμο της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης. Μιλούν για τον ρόλο της ΕΡΑ Ηρακλείου στον πολιτισμό, στην ανάδειξη των τοπικών καλλιτεχνών και ανθρώπων του πνεύματος στην Κρήτη. Για την αλληλεγγύη που δείχνει ο κόσμος της Κρήτης κατά τις μέρες του αγώνα τους αλλά και για τους πολιτικούς που συκοφάντησαν την ΕΡΤ επιδιώκοντας πολιτικά ανταλλάγματα.

Οι εργαζόμενοι δίνουν απαντήσεις στις κατηγορίες του κ. Κεδίκογλου περί ακριβής και σπάταλης ΕΡΤ αλλά και στο ζήτημα της χαμηλής τηλεθέασης και ακροαματικότητας για το οποίο κατηγορήθηκε η δημόσια ραδιοτηλεόραση.

Μιλούν οι συνάδελφοι: Ρένα Παπαδάκη, Κώστας Βασιλάκης, Νέλλυ Κατσαμά, Φανή Καλαθάκη, Μαρία Κουβίδη, Σταύρος Κουμάκης, Δημήτρης Καρυωτάκης, Νεκταρία Μανουσουδάκη, Σταύρος Κουμάκης.

Ρεπορτάζ: Μάριος Διονέλλης
Μουσική Επένδυση: «Φυσάει» – Γ. Τσαγκάρης, Τ. Λειβαδίτης.
Γιάννης Κασσωτάκης
Μουσική Ομάδα Χρόες
Συγκρότημα DNA

Πηγή: politestv.gr

Το χαμένο σήμα της Δημοκρατίας

Μήνυμα από το Γιώργο Αυγερόπουλο, δημιουργό της σειράς ντοκιμαντέρ Εξάντας, για το μίνι ντοκιμαντέρ «Το χαμένο σήμα της Δημοκρατίας».

Η πρωτοφανής απόφαση της κυβέρνησης να βάλει λουκέτο στην ΕΡΤ, και ο τρόπος με τον οποίο έγινε, μας συγκλόνισε. Τόσο εγώ όσο και οι συνεργάτες μου, δημοσιογράφοι και τεχνικοί βρεθήκαμε στο ραδιομέγαρο από την πρώτη στιγμή. Κάθε μέρα καταγράφουμε ότι βλέπουμε. Μοντάραμε γρήγορα 9 λεπτά για να μη σβηστούν από τη μνήμη μας όσα έγιναν την πρώτη μέρα. Αυτός είναι ο τρόπος αντίδρασής μας. Θα συνεχίσουμε όσο μπορούμε.

Η sequence αποτελεί προπομπό του μεγάλου μήκους ντοκιμαντέρ που γυρίζουμε από την αρχή της κρίσης, τα τελευταία τρία χρόνια. Λέγεται AGORÁ – From Democracy to the Market, και αποτελεί διεθνή συμπαραγωγή μεγάλων τηλεοπτικών δικτύων. Το AGORÁ θα είναι έτοιμο τον Απρίλιο του 2014.

Βασικοί Συντελεστές:

Σενάριο, Σκηνοθεσία: Γιώργος Αυγερόπουλος
Διεύθυνση Παραγωγής: Αναστασία Σκουμπρή
Εικόνα: Γιάννης Αυγερόπουλος, Άννα Πρόκου
Μουσική: Γιάννης Παξεβάνης
Μοντάζ: Άννα Πρόκου, Βασίλης Μάγκος
Δημοσιογραφική Έρευνα: Γεωργία Ανάγνου, Αχιλλέας Κουρεμένος, Ανδρέας Βάγιας
Παραγωγή: Small Planet Documentary Production House smallplanet.gr

Blue Monday: απεργιακό

Προβληματίστηκα κομματάκι παραπάνω αυτήν την εβδομάδα. Οι μουσικές ήταν γενικά λιγοστές, μιας και ο υπολογιστής (μέσον πλέον για τα πάντα: ενημέρωση, διασκέδαση, δουλειά, κινηματογράφος, μουσική) έτρεχε μονίμως με φόντο την «πειρατική» ΕΡΤ. Αλήθεια, η τελευταία φορά που θυμάμαι να είδα τόσες ώρες κρατικό κανάλι πρέπει να ήταν στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Ειπώθηκαν πολλά. Ακούστηκαν πολλά. Γράφτηκαν ακόμα περισσότερα. Σε ένα δημοκρατικό κράτος, άλλωστε, επιτρέπεται. Έτσι δεν είναι; Εγώ προσωπικά απεργώ. Όχι γιατί δεν έχω άποψη. Ούτε γιατί με φιμώνουν. Αλλά γιατί όταν μιλάς και δεν ακούγεσαι είναι χειρότερο από το να σωπαίνεις. Σε γεμίζει οργή. Σε γεμίζει αγανάκτηση. Φτάνει. Μας έχουν καταντήσει μικρούς, γεμάτους μιζέρια ανθρώπους που κοιτούν μόνο χαμηλά. Που αύριο (σήμερα δηλαδή) μετά τις γνωστές κωλοτούμπες θα πούμε ξανά ευχαριστώ και θα φάμε σκατά αντί για βραστά καρότα. ΟΧΙ. Δεν το δέχομαι. Απεργώ και τους ρίχνω ΕΓΩ μαύρο. Δε συντηρώ την αυτολύπηση, ούτε χειροκροτώ ανιδέως αυτοβαυκαλιζόμενους πολιτικάντηδες. Στέκομαι ολόρθα και αντιστέκομαι σε αυτά που μου πλασάρουν για το καλό μου. Αυτό το ξέρω μόνο εγώ και κανείς άλλος. Ας κάνουμε επιτέλους όλοι μαζί μιαν καινούρια αρχή. Και αν δε σας αρέσουν αυτά που λέω… εμπρός λοιπόν, επιστρατεύστε με αν τολμάτε!

Free, free, free
I was outside, now still got a place to go

Θα μεταδοθεί τηλεοπτικά η επανάσταση;

Για να μην ξεχνιόμαστε τώρα που το κλείσιμο της ΕΡΤ αναδείχθηκε σε μέγα θέμα και αποδείχθηκε πλήγμα για τη δημοκρατία. Η ΕΡΤ είναι απλώς μια ακόμα αφορμή, δεν είναι το θέμα. Η επανάσταση δε θα μεταδοθεί τηλεοπτικά. Τα είπε όμως πολύ καλύτερα ο Gil Scott-Heron από το 1971.

The revolution will not be televised.
The revolution will be live.

Musikträume: Πότε θα κάνει ξαστεριά

Αφορμή για την παρούσα ανάρτηση αποτέλεσε ένα άρθρo-χυδαιολόγημα, από τα πολλά που έχουν φιλοξενηθεί στο μόρφωμα που λέγεται protagon, για το θέμα της ΕΡΤ το οποίο κατέληγε χλευαστικά:
«Λίγο πριν τα μεσάνυχτα τραγουδούσαν λέει το «Πότε θα κάνει ξαστεριά». Άσχετο; Τι να πω; Αν σκεφθείς ότι αυτό το τραγούδι έχει να κάνει με τη ζωοκλοπή και αυτός που τραγουδάει υποτίθεται θα κατέβει να καθαρίσει όποιους του έκλεψαν τα ζώα!»

Και κάπου εκεί απέκτησε αξία να ανατρέξω σε διαδικτυακές πηγές για να γνωρίσω την ιστορία του τραγουδιού. Εκ πρώτης δίνεται η εντύπωση ότι ο αρθρογράφος και ανεπίσημος κυβερνητικός εκπρόσωπος έχει μελετήσει. Αντιγράφω από συζήτηση στο rembetiko.gr:

Με μια προσεκτική έρευνα, φαίνεται πως «Το τραγούδι του Ομαλού» είναι από τα παλιότερα κρητικά τραγούδια. Υπάρχει και παλαιότερη, σχετική καταγραφή που αναφέρει επίσης «τη στράτα των Μουσούρων» και φαίνεται να έχει πλαστεί κατά τα ακριτικά πρότυπα. Το συγκεκριμένο τραγούδι αναφέρεται στη βεντέτα μεταξύ των δυο πανίσχυρων οικογενειών της Κρήτης, της οικογένειας Σκορδύλη, από τα Σφακιά, και των Μουσούρων, από τον Ομαλό. Γεγονός που φαίνεται και από αναφορές στο στίχο («Η στράτα των Μουσούρων») και που έλαβε χώρα, αρχές 17ου αιώνα. Το ξεκίνημα της βεντέτας ανάγεται στη δολοφονία του βοσκού Γιάνναρη και την κλοπή των κοπαδιών της οικογένειας, στην οποία εργαζόταν, των Σκορδύλη, από την οικογένεια Μουσούρη. Υπήρξε ανταγωνισμός μεταξύ τους, αναπτύχτηκε έχθρα η οποία όπλισε τα χέρια και ακολούθησαν βεντέτες, «τα οικογενειακά», όπως λέγονταν, με πολλά θύματα και από τις δυο πλευρές.

Η συγκεκριμένη προσέγγιση συμφωνεί με λήμμα της wikipedia (αμφότερα άνευ πηγών) και επιβεβαιώνεται από σχόλιο που αναφέρει ως πηγή δημοσίευμα του μηνιαίου δελτίου Ελλήνιον Σάλπισμα του Κωνσταντίνου Πλεύρη (Αριθμός Δελτίου 66, Ιανουάριος 2007, σελ 3). Επειδή ωστόσο δεν είχα καμιά διάθεση να επιτρέψω στους υμνητές του ναζισμού να μου διδάξουν την ιστορία του τόπου μου και των τραγουδιών του, έψαξα λίγο παραπάνω. Στο site της κρητικής οικογένειας Κριαρά (kriaras.com), η ερμηνεία του τραγουδιού εμφανίζεται ελαφρώς διαφορετική. Πλέον από «τραγούδι βεντέτας για τη ζωοκλοπή» μετατρέπεται σε «θούριο για τις αντάρτικες επιθέσεις κατά των Τούρκων και των πληροφοριοδοτών τους».

Διαβάζοντας πρόσφατα την ιστορία του Δασκαλογιάννη και την εξέλιξη των μαχών, μου ήρθε αυθόρμητα στο μυαλό το τραγούδι που ταίριαζε απόλυτα στις τρομακτικές περιγραφές που έβλεπα μπροστά μου και τοποθετώ το τραγούδι στο τέλος του καλοκαιριού του 1770. Την περίοδο αυτή η εξέλιξη του αγώνα είχε αγριέψει, μια και οι Τούρκοι είχαν ήδη στραφεί κατά των χωριών των ανταρτών, τα οποία είχαν καταστρέψει, είχαν βιάσει και είχαν σκοτώσει γυναίκες και παιδιά. Οι αντάρτες έχουν τραβηχτεί ψηλά στα λευκά όρη και μια ομάδα από αυτές ήταν οι νυχτερινοί καταδρομείς. Η γνωστή ομάδα του Γιωργακομάρκου, οι επονομαζόμενοι Δαιμνόνοι. Αυτοί δρούσαν την νύχτα εκμεταλλευόντουσαν το φως των αστεριών για να κινηθούν στα δύσβατα βουνά. Γι’ αυτό και το τραγούδι λέει “πότε θα κάνει ξαστεριά”, επειδή έχουν πλέον μπει προς το τέλος του καλοκαιριού -όπου και έχουν αγριέψει περισσότερο τα πράγματα- αλλά και τα σύννεφα που αρχίζουν να εμφανίζονται στον ουρανό αρχίζουν να κάνουν δύσκολη την δράση της ομάδας αυτής. Η οποία προφανώς στις ώρες της ανυπομονησίας για δράση, τραγουδά και σχεδιάζει την επόμενη επιδρομή τους. Το τραγούδι είναι πολύ σκληρό -αν το κοιτάξει κάποιος προσεκτικά- λέει ότι οι πολεμιστές κατεβαίνουν στα πεδινά και επιτίθενται σε όποιον βρουν μπροστά τους.

Τώρα γιατί μιλά για τον ομαλό. Κατά τη γνώμη μου και διαβάζοντας τις αναλυτικές περιγραφές του βιβλίου, οι Τούρκοι έχουν εγκαταστήσει σε πολλά από τα πεδινά μέρη Τουρκοκρητικούς -κυρίως βοσκούς. Δεν γνωρίζω αν στο γνωστό ομαλό ήταν Τουρκοκρητικοί, αλλά προφανώς ένα τραγούδι δεν θα το τραγουδούσε κάποιος με επιλογή για το κάθε πεδινό μέρος που θα σχεδίαζε να επιτεθεί. Ο γενικός κανόνας είναι ότι βρισκόντουσαν Τουρκοκρητικοί σε πολλά πεδινά και έφορα μέρη έξω από την επαρχία Σφακίων και ο ίδιος ο Ομαλός που είναι και πολύ κοντά στα Χανιά ταιριάζει να στόχος μιας από τις επιθέσεις. Αλλά το ξεκαθαρίζω ότι είναι πολύ πιθανόν να το τραγουδούσαν για οποιοδήποτε ομαλό μέρος στο οποίο θα επιτιθόντουσαν. Μια και αυτό συνέβαινε κατ’ επανάληψη. Να πηγαίνουν οι αντάρτες βουνό – βουνό και να επιτίθενται στα πεδινά, ομαλά μέρη που είχαν τις κατοικίες τους και τα κοπάδια τους οι Τουρκοκρητικοί.
[…]
Οι αντάρτες λοιπόν από τα δύσβατα και απρόσιτα βουνά σχεδιάζουν την επίθεση στο πεδινό μέρος, μόλις επιτρέψει ο καιρός για νυχτερινή επιδρομή. Γι’ αυτό χρειάζονται την ξαστεριά.
[…]
Σ όλες τις άλλες επεξηγήσεις που έχω διαβάσει δεν ευσταθούν -πάντα κατά τη γνώμη μου- γιατί μόνο στις επαναστάσεις κατά του Τούρκικου ζυγού, επιτιθόντουσαν οι αντάρτες μαζικά στα πεδινά την νύχτα για να ξεριζώνουν τους Τουρκοκρητικούς που είχε εγκαταστήσει το Τουρκικό καθεστώς. Οι Τουρκοκρητικοί πρόδιδαν στους Τούρκους στρατιώτες (Γενίτσαρους) τις κινήσεις των ανταρτών καθώς και βοήθαγαν με τρόφιμα και οδηγίες την επέλαση των Τούρκων στρατιωτών. Ο λόγος είναι γιατί ήταν πολύ δύσκολη η επίθεση από τους αντάρτες στις κατοικημένες -πεδινές- περιοχές. Μια και την μέρα τους βλέπανε από μακριά και μέχρι να φθάσουν κάτω μπορούσαν να συμβούν πολλά.

Ο αρθρογράφος, εν προκειμένω, αντικρούει σχόλιο που αναπαράγει την εκδοχή περί μη πολεμικού τραγουδιού. Ολόκληρη η πρωτότυπη δημοσίευση και ο σχολιασμός εδώ.

Κατέληξα σε σύγχυση. Αντικρουόμενες απόψεις που αντιπροσωπεύουν ένα μέρος μόνο των ερμηνειών, καθώς το ίντερνετ σίγουρα δε μπορεί να καλύψει ολόκληρο το φάσμα των διαθέσιμων πληροφοριών σε ένα τόσο εξειδικευμένο θέμα. Έχει όμως στ’ αλήθεια τόση σημασία ποια εκδοχή είναι η αληθινή; Συχνά μια ιστορία ή μια διήγηση αλλάζει μορφή στο πέρασμα των χρόνων και φτάνει να συμβολίζει κάτι ενδεχομένως διαφορετικό από αυτό που αποτελούσε την αρχική της στόχευση. Δεν έχει καν σχέση με ιστορικούς «μύθους» που και αυτοί μπορεί να (εξ)υπηρετούν κάποιο σεβαστό (εθνικό) σκοπό. Αφορά την ίδια την ευέλικτη φύση του συμβόλου, που μπορεί να είναι μια φράση όπως το «Μολών Λαβέ» ή ένα τραγούδι όπως το «Πότε θα κάνει Ξαστεριά». Πολύ περισσότερο, όταν ο οποιοσδήποτε καλλιτέχνης απελευθερώνει το έργο του, την ίδια στιγμή το αποχωρίζεται και το παραδίδει στο κοινό που θα κρίνει την αξία και το ρόλο του μέσα στην κοινωνία. Από τη στιγμή που το συγκεκριμένο τραγούδι συνδέθηκε με τέτοιο τρόπο με τον αντιδικτατορικό αγώνα και πλήθος άλλων αγωνιστικών κινητοποιήσεων, διαποτίστηκε από τις αξίες και τις διεκδικήσεις τους. Ακόμα κι αν αρχικά αφορούσε απλώς μια «διένεξη τσομπάνων» που μπορεί να γράψει ο επόμενος γελοίος καραγκιοζάκος, πλέον είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με τον αγώνα για ελευθερία, ανεξαρτησία και ό,τι άλλο επιλέξει ο κυρίαρχος λαός.

Σύντομα θα κάμνει ξαστεριά κι ας αργεί ακόμα να φλεβαρίσει…

Πηγές και επιπλέον υλικό: kriaras.com, rembetiko forum, translatum forum. Οι φωτογραφίες προέρχονται από το blog.mantinades.gr και την Ελευθεροτυπία.

Κάθε Σάββατο ο clandestino κάνει μουσικά όνειρα και ξεχωρίζει έναν ήχο που χαρακτήρισε την εβδομάδα του.

Ποια (απεργιακή) ΕΡΤ θέλουμε;

Από αύριο το blog θα επανέλθει στο «κανονικό» του πρόγραμμα που ανατράπηκε λόγω της έκτακτης κατάστασης στην ΕΡΤ. Όπως κρίθηκε ότι οι πρώτες ημέρες απαιτούν την πλήρη προσήλωσή μας στο θέμα του κλεισίματος της ΕΡΤ, παρότι αυτό είναι απλώς μια αφορμή για να δούμε ίσως καθαρότερα κάποια πράγματα που πολλοί αρνούνται ακόμα να δουν, έτσι τώρα θεωρείται απαραίτητο να συνεχίσουμε. Το βλέμμα θα είναι πάντα στραμμένο προς την ΕΡΤ και το live θα συνεχίσει όσο είναι ενεργό το link της EBU, έστω κι αν δεν είμαστε κανονικό site ώστε να έχουμε τον player πάντα πρώτη μούρη. Άλλωστε πλέον έχει κατακλυστεί το ελληνικό internet. Ακόμα και sites βασιλικότερα του βασιλέως έχουν κάνει στροφή (;) αναμεταδίδοντας το πρόγραμμα των απολυμένων εργαζομένων της ΕΡΤ.

Πριν επανέλθουμε όμως, θα σταθούμε σε δυο δημοσιεύσεις που αξίζουν της προσοχής μας και μπόρεσαν να περιγράψουν με λόγια πράγματα που άρχισα να αισθάνομαι από τις πρώτες ώρες της Τετάρτης, της μέρας μετά την κυβερνητική επέμβαση στην ΕΡΤ. Οι υπογραμμίσεις είναι του clandestino, δηλαδή εμού του ιδίου.

Για να μας δω τώρα… του χρήστη ypoptomousi

Καιρό τώρα πολλοί (μεταξύ αυτών και εγώ) σκεφτόμαστε με ποιο τρόπο θα μπορούσε ένα μεγάλο ριζοσπαστικό και προοδευτικό μέρος της κοινωνίας, το οποίο είναι χωρισμένο σε διάφορα κομμάτια που όμως επικοινωνούν μεταξύ τους, θα μπορούσε να ενωθεί κάτω από ένα πρόταγμα ικανό να δημιουργήσει προϋποθέσεις ανατροπής της υπάρχουσας κοινωνικής, πολιτικής και οικονομικής κατάστασης.

Με έκπληξη, δεν το κρύβω, παρακολουθώ να συμβαίνει ακριβώς αυτό. Με πρόταγμα την πραξικοπηματική πράξη της κυβέρνησης των τριών φωστήρων, δυνάμεις που μέχρι και στην συγκέντρωση αλληλεγγύης για τους αγωνιζόμενους Τούρκους “άλλαξαν βάρδια” χωρίς να μπορούν να βρίσκονται στον ίδιο χώρο, τις τελευταίες δύο μέρες δείχνουν να κάνουν κάποια βήματα πίσω, να κάνουν κάποιες συνεννοήσεις και να δημιουργούν ένα σχετικά κοινό μέτωπο.

Η εύθραυστη αυτή ισορροπία που έχει επιτευχθεί μπορεί να είναι ευκαιρία και απειλή. Όπως και όλη η υπόθεση ΕΡΤ. Η κατάσταση είναι περίπου ίδια και μέσα και έξω απ΄τις εγκαταστάσεις τις. Στο εσωτερικό τα διάφορα σωματεία προσπαθούν να συντονιστούν, οι εργαζόμενοι της εκπαιδευμένοι στην συνδικαλιστική ιεραρχία αδυνατούν, προς ώρας, να πάρουν πρωτοβουλίες και να λειτουργήσουν κινηματικά μια που δεν το ξέρουν το παιχνίδι και ιδιαίτερα, ενώ στον προαύλιο χώρο κινηματικές και κομματικές δυνάμεις στριμώχνονται δίπλα δίπλα για να κατοχυρώσουν χώρο για τα πανό τους στα πλάνα.

Το μέσα και το έξω προς το παρόν δεν επικοινωνούν. Από μεγάλη μερίδα του κόσμου υπάρχει η ανάγκη να γίνει άνοιγμα στα προβλήματα της κοινωνίας και του ίδιου του συστήματος, την οποία και εκφράζει από την αρχή, ενώ στο εσωτερικό του μεγάρου κάποιοι δεν έχουν καταλάβει ότι πρακτικά είναι απολυμένοι, που σημαίνει πως δεν έχουν τίποτα να χάσουν (ή κάποιοι έχουν; άλλη συζήτηση). Η αυτοαναφορικότητα των ανθρώπων της ΕΡΤ (καθόλου τυχαία-καθρέφτης της ίδιας τη κοινωνίας που ο καθένας κοιτάει την πάρτη του) έχει ήδη γίνει μεγάλο θέμα ενώ από την άλλη πλευρά παρατηρείται η κλασσική κινηματική διαλεκτική “να κάνουμε συνέλευση” με αντικείμενο που κανείς πραγματικά δεν ξέρει. Αυτό ξέρουμε αυτό εμπιστευόμαστε.

Άλλη μια μικρογραφία της κοινωνίας σχηματίζεται στο προαύλιο του κτιρίου της Μεσογείων και το ερώτημα είναι αν έχουμε τη δυνατότητα να κάνουμε το άλμα, να ξεπεράσουμε τους εαυτούς μας, την αυτοαναφορικότητα, τις πρακτικές που είχαμε συνηθίσει και τελικά μας οδήγησαν εδώ, ώστε να αξιοποιήσουμε αυτή την (άλλη μια) ευκαιρία που μας έδωσε απλόχερα ο πρωθυπουργικός μας πιτσαδόρος. Όλες οι πλευρές.

Πηγή

ανοιχτή επιστολή προς τους εργαζόμενους της ΕΡΤ: οι περιστάσεις είναι ψηλά, ας σκαρφαλώσουμε μαζί του χρήστη risinggalaxy

Εδώ και δύο μέρες η “ζωντανή ΕΡΤ” -τουλάχιστον το κοντρόλ της παραγωγής και οι παρουσιαστές- παρουσιάζει μια εξεζητημένη αυτοαναφορικότητα χωρίς να δίνει δεκάρα τσακιστή για το ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ των εκπομπών που βγαίνουν.

Αγαπητοί φίλοι-ες της ΕΡΤ, δεν μας αφορά καθόλου αν η ΕΡΤ ως εταιρία μπορεί να είναι “ανταγωνιστική” με τα ιδιωτικά κανάλια, όπως ακριβώς δεν μας αφορά αν τα δημόσια νοσοκομεία είναι “ανταγωνιστικά” απέναντι στα ιδιωτικά. Μας αφορά το περιεχόμενο των εκπομπών της να αφορά την πραγματικότητα που βιώνουμε κάθε μέρα σε όλη τη χώρα. Μας αφορούν τα ρεπορτάζ που μπορείτε να κάνετε για την υπόθεση της διαπόμπευσης των οροθετικών γυναικών, για τις υποθέσεις των πολιτικών κρατουμένων, για τα σχολεία που κλείνουν, για τα υπολειτουργούντα νοσοκομεία, για την υπόθεση της κρατικής τρομοκρατίας στις Σκουριές και τα μεταλλεία, για χιλιάδες ενεχυροδανειστήρια και τους γνωστούς-άγνωστους ιδιοκτήτες τους, για τις υποθέσεις που θάφτηκαν από τα στελέχη της εταιρίας ΕΡΤ και δεν μεταδόθηκαν ποτέ, για τους χρηματοδότες της Χρυσής Αυγής, για τα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών και τον κόσμο που πεθαίνει και τρελαίνεται εκεί, για τα βασανιστήρια -πλέον και σε τουρίστες- των μπάτσων σε όλη τη χώρα, για τη μαφία των νυχτερινών κέντρων που προσπαθεί να βάλει χέρι και στα θέατρα της Αθήνας και τόσα πολλά άλλα. Είναι τόσα πολλά που είναι να αισθάνεται ενοχές κανένας που μπορεί να ξεχνά κάποια υπόθεση…

Δεν μας ενδιαφέρει να ξεφτιλίσετε τον κάθε Άδωνη και τον κάθε Ντινόπουλο, πολύ απλά γιατί αυτό είναι το εύκολο. Τηλεμετριότητες είναι. Αυτό που θα ενδιέφερε τους ακροατές και τηλεθεατές σας είναι το ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ και η ποιότητα της ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΑΣ σας, τα οποία έχουν ως ελάχιστο μέτρο και εγγύηση τον κατακαημένο κώδικα δεοντολογίας της ΕΣΗΕΑ.

Δεν περιμένουμε και τόσα πολλά γιατί όλοι μας ξέρουμε τι εστί “δημοσιογραφία” στον καπιταλισμό και τις εταιρίες του. Επίσης δεν περιμένουμε τόσα πολλά γιατί ξέρουμε τι θηλιά μπορεί να σου περάσει στο λαιμό όχι μόνο το αφεντικό αλλά και η “συνδικαλιστική” γραφειοκρατία -που μόνο συνδικαλιστική δεν είναι.
Αυτό που περιμένουμε -και χωρίς αυταπάτες- είναι να αποδείξετε ότι δεν είστε “στελέχη εταιριών” σαν αυτά που κατασπατάλησαν τους μισθούς των εργαζομένων τόσα χρόνια, αλλά ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ.

Για αυτό, όσοι εδώ και δύο μέρες βρισκόμαστε στο πλάι σας, περιμένοντας να υπερασπιστούμε τον κοινωνικό χαρακτήρα της ΕΡΤ όσο και τα τσιμέντα του κτηρίου της, από τα ΜΑΤ του Σαμαρά και του Δένδια, είμαστε εκεί. Δεν παρακαλάμε για οτιδήποτε, αλλά απαιτούμε να μην κλείσει η ΕΡΤ, να μην μείνουν οι εργαζόμενοι στο δρόμο. Είμαστε εκεί μαζί σας.

Οι περιστάσεις είναι ψηλά… ας σκαρφαλώσουμε μαζί.

risinggalaxy, αλληλέγγυος εργαζόμενος

υ.γ. Αν η ΕΡΤ είναι δημόσια -προσωπικά προτιμώ τον όρο “κοινωνική”- τότε τα μικρόφωνα ανήκουν σε όλους και πρέπει να έχουν πρόσβαση σε αυτά, ΟΛΟΙ.

Πηγή

Έτσι και διανοηθώ ότι ένας μετανοημένος Σαμαράς θα βρει τρόπο να ανοίξει την ΕΡΤ και θα γυρίσουμε όλοι σπίτια μας σαν να μην τρέχει τίποτα, θα φάω τις κοτσίδες μου.

Ζωντανή εικόνα από την ΕΡΤ και την ΕΤ3

powered by The Press Project.

Update, 22.08.2013: Την Τετάρτη 21 Αυγούστου η EBU σταμάτησε το live streaming της ΕΡΤ, λόγω της έναρξης του νέου φορέα.

powered by Veetle.

Live ERT by EBU

Live εικόνα από την ΕΡΤ μέσω της European Broadcasting Union (EBU).
Κλικ στην εικόνα και μετά στο play.

MONITOR ERT ONLINE

ERT staff are continuing to broadcast from their studios and broadcasting via streaming which can be monitored on the homepage of the EBU website.

The EBU has been accessing the stream and retransmitting it via satellite to give Europe’s public service media access to ERT’s news content.