Στο ανοιχτό όρυγμα των Σκουριών θάφτηκε η τιμή και η αξιοπιστία του Τσίπρα και της «πρώτη φορά αριστερά» κυβέρνησής του;

Αναδημοσίευση από το soshalkidiki.wordpress.com

Με τις δηλώσεις του, περί της προστασίας των 5.000 εργαζομένων στην «Ελληνικός Χρυσός», στην συνέντευξη που έδωσε, την Τετάρτη 29-7 στον Κ. Αρβανίτη στον ραδιοφωνικό σταθμό Κόκκινο, ξέφτισε και τις τελευταίες ελπίδες όσων ήλπιζαν ότι η κυβέρνησή του κι ο ίδιος, ως πρωθυπουργός, θα ήταν διαφορετικοί από τους προηγούμενους, τουλάχιστον ως προς την συνέπεια και την ηθική τους.

Δεν θα μείνουμε στο συνειδητό ψέμα (προέλευσης Άδωνη, Πάχτα, Μπόμπολα) περί 5.000 εργαζομένων, ούτε στο μικρότερο ψέμα των 2.000 που τους έκανε όταν πήγε να τα μαζέψει την επομένη, στην Κ.Ε. του κόμματός του, μετά την κατακραυγή που προκάλεσαν οι κατάπτυστες δηλώσεις του. Έχει όμως σημασία να επισημάνει κανείς ότι ο κ. Τσίπρας χρησιμοποίησε ως προμετωπίδα τους εργαζόμενους με τον ίδιο τρόπο που το κάνει εδώ και καιρό η εταιρεία Ελληνικός Χρυσός.

Η κυβέρνηση της Αριστεράς δεν μπορεί να είναι εκδικητική, ανέφερε. Ποιος του είπε πως το κίνημά μας θέλει την εκδίκηση από τους εργαζόμενους της εταιρείας, αυτούς που κι ο ίδιος χαρακτήριζε ως ομήρους της; Ας βρουν τρόπους να τους απασχολήσουν για να μην μείνουν άνεργοι, αν αυτό είναι το ζήτημα. Επιπλέον, ο πρωθυπουργός ανέφερε ότι κοινωνικά δίκαιο είναι να μη χάσουν τις δουλειές τους τόσοι εργαζόμενοι. Αναρωτιόμαστε όμως, αφενός αν είναι κοινωνικά δίκαιο να τις χάσουν εκατοντάδες άλλοι, που θα πληγούν από τις καταστροφικές δραστηριότητες της εταιρείας. Αφετέρου, είναι απορίας άξιον αν μία κυβέρνηση της αριστεράς στηρίζει εργαζόμενους σε μία παράνομη και καταστροφική εταιρεία.

Εμείς, ως κίνημα, είχαμε, έχουμε και θα έχουμε μέχρι τέλους την τεκμηριωμένη θέση πως κάθε εξόρυξη στον Κάκαβο είναι καταστροφική και δεν θα μπούμε ποτέ σε διλήμματα και συνδιαλλαγές του τύπου: «ακυρώνουμε την μεταλλουργία, συνεχίζουμε την εξόρυξη στον Κάκαβο», που είναι άλλωστε και το σχέδιο της εταιρείας.

Το μεγάλο ηθικό ζήτημα είναι αλλού και το ξέρει πολύ καλά ο κ. Τσίπρας: Δεν μπορεί να καταστρέφεται ένας τόπος, μια οικονομία, μια κοινωνία, για να μην μείνουν άνεργοι κάποιοι εργαζόμενοι της εταιρείας που δέχτηκαν να πληρώνονται για να καταστρέψουν τον τόπο μας.

Νοιάστηκε το ίδιο για τους 350 αγωνιστές που διώκονται με βαριές κατηγορίες γιατί τόλμησαν να υπερασπιστούν τον τόπο τους; Δεν περίσσεψε στον κ. Τσίπρα μια στιγμή για να αναφερθεί στους διωκόμενους συναγωνιστές μας, οι κατηγορίες των οποίων προεκλογικά θεωρούνταν σχεδόν φρονηματικές.

Όσοι κάθεστε στο σπιτάκι σας, όσοι συνεργάζεστε με τους κατακτητές που ξεκοιλιάζουν και καταστρέφουν τον τόπο σας, θα έχετε πάντα μια κυβέρνηση να σας φροντίζει και να σας περιθάλπει. Όσοι αγωνίζεστε και θυσιάζετε τις ζωές σας, την ησυχία και την βόλη σας, θα είστε πάντα διωκόμενοι, απ’ όλες τις κυβερνήσεις. Κάποιοι θα σας χρησιμοποιούν για να γίνουν υπουργοί, πρωθυπουργοί και βουλευτάδες και μετά οι ίδιοι θα σας δικάζουν ως εγκληματίες. Αυτό είναι το παράδειγμα ζωής που προτείνετε; Αυτή είναι η ηθική της «πρώτη φορά αριστεράς» σας;

Δεν χρειάζεται να κάνουμε πολλές αναφορές στο τι έλεγε ο κ. Τσίπρας προεκλογικά, όταν ερχόταν στην περιοχή μας και μιλούσε στον κόσμο, όταν έλεγε πως η κυβέρνηση της αριστεράς θα σταματήσει την καταστροφή της Χαλκιδικής αμέσως μόλις γίνει κυβέρνηση. Ηχούν ακόμα στ’ αυτιά μας οι δεσμεύσεις του και στην Ιερισσό και στην Θεσσαλονίκη και στην Βουλή, στις προγραμματικές δηλώσεις. Ηχούν ακόμα στ’ αυτιά μας οι καταγγελίες των σημερινών υπουργών –όσο ήταν στην αντιπολίτευση- για το έγκλημα που σχεδίασαν και εκτελούσαν στην Χαλκιδική ο Σαμαράς με τον Βενιζέλο και τον Πάχτα. Ηχεί ακόμα στα αυτιά μας η επίκληση -εκ μέρους του- των πολλών πορισμάτων της επιστημονικής κοινότητας που τεκμηρίωναν την οικολογική-οικονομική-κοινωνική καταστροφή της Χαλκιδικής απ’ αυτό το εξορυκτικό σχέδιο.

Για μας η επιλογή να συνεχίσουμε τον αγώνα μας μέχρι την οριστική μας δικαίωση είναι μονόδρομος. Οτιδήποτε άλλο πέρα από αυτό θα σημαίνει την καταστροφή του τόπου μας και των ζωών μας. και αυτό εμείς κ. Τσίπρα δεν το διαπραγματευόμαστε.

Ακούει κανείς;

Συντονιστικό Ιερισσού ενάντια στην εξόρυξη χρυσού

Letras españolas.2: Το γαλατικό χωριό

Κάποτε ήταν ένα μικρό χωριό στο Νότο. Οι κάτοικοί του ποτέ δεν ησύχαζαν. Βρίσκονταν πάντα στο μάτι του κυκλώνα: σταυροδρόμι πολιτισμών, σταθμός εμπορίου, πεδίο πολέμων. Δεν μπορούμε να πούμε ότι χαρακτηρίζονταν από εθνική ή όποια άλλη ενότητα. Ίσως φταίει που λίγο-πολύ προτιμούσαν να ετεροκαθορίζονται και να ταυτίζονται με πρωτοφανή εμμονή και ξεροκεφαλιά με έννοιες και ιδεολογίες που ελάχιστα κατανοούσαν. Όχι, μη βιαστείτε να συμπεράνετε ότι έλειπαν τα «καλά μυαλά». Απλώς, ήταν τόσος πολύς ο θόρυβος που ακουγόταν ανά πάσα στιγμή ώστε ακόμα και οι ξεχωριστές φωνές μετατρέπονταν σε ασυγχώρητη ηχητική παρεμβολή.

Σε αυτό το χωριό γνώριζαν οι πάντες για τα πάντα. Οι συζητήσεις μεταξύ των κατοίκων σπάνια κατέληγαν σε κάτι διαφορετικό από διαφωνία και αντιδικία. Και τότε ερχόταν ο φεουδάρχης, ή καλύτερα ο ισχυρότερος από τους γύρω, και επέβαλε το δίκιο… το δίκιο του.

Κάπως έτσι κυλούσαν τα χρόνια. Κι αν περιμένετε κάποια συγκλονιστική εξέλιξη στην ιστορία μας καλύτερα να την ξεχάσετε! Αυτό που θέλουμε να αναφέρουμε είναι μονάχα μια από αυτές τις περιπτώσεις διαφωνιών. Για την ακρίβεια την τελευταία.

Μια μέρα λοιπόν, ο φεουδάρχης, ή καλύτερα ο ισχυρότερος από τους γύρω, απαίτησε να στήσει ένα λατομείο σε μια γωνιά του χωριού. Όσοι ζούσαν εκεί κοντά θορυβήθηκαν για τη μόλυνση. Όσοι θεώρησαν ότι έμεναν σε ασφαλή (άραγε από τι;) απόσταση μιλούσαν για ανάπτυξη. Η δεύτερη κατηγορία αριθμούσε περισσότερους κι έτσι το έργο προχώρησε χάριν της δημοκρατίας.

Λίγο αργότερα ο φεουδάρχης αποφάσισε επέκταση της επένδυσης. Πληροφορήθηκε για καλής ποιότητας κοίτασμα σε κάποιον κήπο στην άλλη άκρη του χωριού και οι κάτοικοι ενθουσιάστηκαν με τις νέες θέσεις εργασίας που δημιουργήθηκαν.

Για να μην μακρηγορούμε, μετά από ελάχιστα χρόνια το χωριό γέμισε εργοτάξια, για λιγνίτη, βωξίτη, μάρμαρο… μέχρι και καθαρό χρυσό εντόπισαν κάποια ξεφτέρια. Οι θέσεις εργασίας αυξήθηκαν εκθετικά. Το χωριό ερήμωσε. Οι κάτοικοι είχαν ανταλλάξει τα σπίτια και τις ζωές τους με μια θέση εργασίας.

Και κάπως έτσι τελειώνει η ιστορία αυτού του μικρού χωριού στο Νότο. Οι κάτοικοί του βρέθηκαν να αναζητούν νέα στέγη και έπαψαν μια και καλή να διαμαρτύρονται ότι είναι ξένοι στον τόπο τους.

ΤΕΛΟΣ.

Κι επειδή αντίστοιχα χωριά υπάρχουν σε ολόκληρο τον κόσμο, το τραγούδι που ακούμε αυτή την εβδομάδα προέρχεται από τους Ondatrópica (μτφ. τροπικό κύμα), το πιο πρόσφατο εγχείρημα του Βρετανού παραγωγού Quantic (κατά κόσμον Will Holland) με τη σύμπραξη του Κολομβιανού Mario Galeano. Το Traigan la Batea, γραμμένο και τραγουδισμένο από τη Nidia Góngora, περιλαμβάνεται στη Deluxe έκδοση της πρώτης ομώνυμης δισκογραφικής δουλειάς τους που κυκλοφόρησε το 2012. Όπως αναφέρει η δημιουργός του και εξιστόρησε ο Viajero σε μια προηγούμενη εκπομπή του, το τραγούδι αναφέρεται στην εξόρυξη του φυσικού πλούτου της Κολομβίας που επιφέρει αλλαγές στην περιοχή, κάποιες φορές προς το καλύτερο αλλά τις περισσότερες προς το χειρότερο. Τα κρουστά μιμούνται τον ήχο από τις αξίνες και τα φτυάρια, τα πνευστά αναπαριστούν τα χέρια των μεταλλωρύχων και το μπάσο ηχεί σαν το νερό που ρέει μέσα στα χαντάκια.

Οι Ondatrópica έρχονται στην Αθήνα για δύο εμφανίσεις στο gazARTE το διήμερο 17 και 18 Μαΐου.

Γελοιογραφία του Soloup από το «Ποντίκι», 11/04/2013.

  
Συναυλία αλληλεγγύης στον αγώνα ενάντια στον χρυσό διοργανώνεται το Σάββατο 25 Μαΐου στην Ιερισσό, το δικό μας «γαλατικό χωριό», όπως την αποκάλεσε ο υπουργός ΠΡΟ.ΠΟ. Η συναυλία θα είναι ταυτόχρονα μια εκδήλωση συμπαράστασης και στους δύο προφυλακισμένους κατοίκους της Ιερισσού. Στην συναυλία θα τραγουδήσουν οι Δημήτρης Ζερβουδάκης, Θανάσης Παπακωνσταντίνου, Παύλος Παυλίδης, Γιάννης Αγγελάκας και οι Active Member. Πηγή: alterthess.gr

Φωτογραφία από την «Εφημερίδα των Συντακτών».

 
 
Αυτή την Πέμπτη και κάθε Πέμπτη από τις οχτώ ως τις δέκα το βράδυ, το Letras españolas συντονίζεται στο ifeelradio για να περιηγηθεί μουσικά με τους Viajeros του ispania.gr. σε ισπανόφωνα «γαλατικά» χωριά.
 

Για το Mixgrill, 08.05.2013