ΤΩΡΑ έχουν κλείσει τα σχολεία. Έχουμε καλοκαίρι.
Μαζεύουμε λουλούδια και τζιτζίκια και γεμίζουμε το γραφείο του
πατέρα και τα τραπέζια όπου σκύβαμε τις νύχτες του χειμώνα
διαβάζοντας λατινικά.
Αντί για αλάτι ρίχνουμε κρυφά δυό φούχτες ήλιο και φαί που
μαγερεύει η μάνα μας.
Το μεσημέρι δε θα φάει κανένας.
Μέσα στα πιάτα θα γυαλίζει ο ήλιος.
Ο πατέρας θα ‘ναι σοβαρός.
Η μητέρα λυπημένη.
Εμείς θα κάνουμε πως δεν ξέρουμε τίποτα.
Θα κοιτάμε απ’ το παράθυρο τον ήλιο και θα κρυφογελάμε.
Εμείς θα φάμε το φαί μας.
Κι όταν έρθει μεθαύριο ο χειμώνας, ακόμα ο ήλιος θα φέγγει στην
καρδιά μας.
Γ. Ρίτσος Όνειρο καλοκαιρινού μεσημεριού (1980) και Ν.Γ. Πεντζίκης Ουρανούπολις (1962)
0 Responses to “Blue Monday: Όνειρο καλοκαιρινού μεσημεριού”